W 2016 roku Microsoft uruchomił Project Natick, eksperyment, który miał sprawdzić, czy centra danych mogą być umieszczone na dnie oceanu. Po serii mniejszych testów firma zainstalowała centrum danych z 864 serwerami w pobliżu Wysp Szetlandzkich (Northern Isles) w 2018 roku. 2 lata później okazało się, że podwodne centra danych są niezawodne i efektywne, ale też mniej problematyczne niż te naziemne.
W 2020 roku Microsoft zyskał potwierdzenie teorii, że umieszczenie centrum danych głęboko pod wodą pozwoli uniknąć wielu problemów, które miałyby miejsce, gdyby zostało zainstalowane normalnie na lądzie. Firma szacuje, że podwodne serwery doświadczyły 1/8 awarii sprzętu w porównaniu do naziemnych. Co więcej, mogą być zainstalowane i skonfigurowane w 90 dni w porównaniu do 2 lat potrzebnych na wybudowanie tradycyjnego centrum danych.
Mimo zachęcających rezultatów sprzed 4 lat gigant z Redmond po cichu zakończył eksperyment. Jak donosi witryna Data Center Dynamics, Noelle Walsh, szefowa działu Cloud Operations + Innovation (CO+I) w Microsoft, powiedziała, że firma nie buduje nigdzie na świecie podwodnych centrów danych. Dodała ona: Mój zespół pracował nad tym i to działało. Dowiedzieliśmy się wiele o operacjach poniżej poziomu morza, wibracjach i wpływie na serwer. Więc zaaplikujemy te odkrycia w innych przypadkach.
Microsoft wydał także oświadczenie o braku planów budowy podwodnych centrów danych w przyszłości: Choć nie mamy obecnie centrów danych w wodzie, będziemy nadal używać Project Natick jako platformy badawczej, aby eksplorować, testować i walidować nowe koncepcje dotyczące niezawodności i zrównoważonego rozwoju centrów danych, np. w przypadku zanurzenia w cieczy.
